Се што се прашувам

Насмевка, дали е вистинска

смрт, дали е вистинска

со ќебе си ја покривам

осаменоста,

со тага си ја бојам

заводливоста

правењето ништо

за телото е слобода

љубов, дали е вистинска

ми недостасува

Нож и виљушка

Нож и виљушка

нежно отсекуваат

парче месо.

Каснувам и мислам

на црн Бог и жито.

Голтнувам и замислувам

виулица и небо сино.

Нож и виљушка

внимателно отсекуваат

парче месо.

Суво, без крв;

Чисти дланки – мирна душа.

Небо и ѕвер

Две лица

незадоволни

од својот творец

се кријат едно

од друго и

не го признаваат

постоењето на

другиот.

Две лица

не сносуваат

одговорност спрема

својот носител

и никогаш

не го пратат

неговиот страв

и желба за

запознавање.

Две лица

свртени со тилот

си ги крадат

заемно мислите

и секогаш

говорат нешто

погрешно
посебно.

Неудобна

Во едно станче

спроти пазарче

сонив сон лош

плашејќи се

да спијам

од смрт

без болест

од темнина

небиднина

Во едно станче

со кујниче

беше ти

до мене

заспана

ми помогна

ко блуз на

уличар

ко река на
воденичар

Ти си

тоа што

јас како проклет

никогаш нема

да постанам.

разбудена.

Согорување

Ти зајачуваат треперењата
од стравот кон посакуваниот
и си мислиш чувствата сами
по себе се. Недостижноста на
љубовта ги мумифицира сите
твои копнежи во мртва надеж
и неумешна наивност.
Твојата болка е привлечна
твојот страв благороден
а твојот оган стихиски.

Со него ќе го растопиш стравот

и сите чувства ќе бидат само

обични мускулни контракции.