Како го разбирам мојот свет

Возејќи се низ лифт гладен како по обичај, реализирав дека го пронајдов вистинскиот рецепт

по кој што треба да се водам кога пишувам. Всушност се навратив наназад , во детството, кога се родија меѓу првите песни на мојата невиност. Една од нив беше творба за јунакот Гоце, оној Делчев големиот.

Ја пишав сам, скриен во тишина. Татко ми некако ја пронајде, ја прочита и никогаш не ми поверува дека не сум ја препишал. А тоа не беше школска задача, туку плод на чиста љубов и восхит што ја имав кон јунакот.

Деновиве се пронаоѓам во минатото. Тогаш пишував и се чувствував дека правам нешто големо, нешто важно и тајно во исто време. И деновиве пишувам, рецептот е напамет научен и совладан, се е речиси исто, се освен последното.

Се мислам дали да го премолчам или не. Се мислам дали доколку го премолчам ќе дознаете, ќе почувствувате, иако не е исто, дека сепак се надевам? Мислам, се надевам на тоа дека е важно и големо, доколку не ме разбирате или интуицијата ви зарѓала.