Понекогаш се плашам
од преголема количина инспирација
накратко.
Знаете тоа е како да и подавате рака на
старица
на сите семафори додека да
стигнете некаде.
Не сум толку фин простете
додуша и ретко кога сум толку
надразнет
со идеи што вредат да постанат
нешто повеќе
од издувана прашина зборови.
И каква било синергија меѓу
мене и вокалот
што треба да ги расее е ништожна.
Едноставно не се согласуваме,
ниту почитуваме
само се разминуваме со по некој
одблесок омраза
од некоја не толку случајна
чаша аперитив.
А многу посакувам да беше подобро
и поинаку
да бев некој обожован лик од
филм ноар.
За тоа го колнам Ѓаволот и сите
негови слуги
а Бог го чекам да престане да
биде толку пеколно досаден
па тогаш може и да позборуваме
за најновите научни откритија
и како истите се имплементираат
на белото платно.
О Боже О Сатано
понекогаш само сакам да воздивнам
со Вашето име
и верувајте дека тоа не е
напразно.
Спомнувајќи Ве доживувам
катарза.
И кога молчам в тишина
и кога врискам како животно.
Благодарам за енергијата и
вечните кружници
што ги исцртуваат моите клетки
се за Вас.
Како што реков
се плашам кога ќе ме нападне
проклетата инспирација.
Тоа автоматски ве напаѓа и вас
со вжештени сабји слогови.
А вие сте фини, образовани,
културни и продуховени
совршени за да престанете да
мислите
уште помалку да читате,
а најмалку да прокрварите.
Доволно е да слушате.
No comments :
Post a Comment
Тell you something