Неправедно е да лажам
дека Абраксас ми доаѓа често
кога сум над ќенеф
Тоа ми дава задача да пишам
долга поема за кратка душа
долга лага за тронка вистина
како го поминувам врнежливиот
распуст
откако се распуштив себеси
од секаков морал да бидам вреден
излог
под нечија дланка.
Неправедно е да лажам
толку често колку што тоа го
правам
додека Тоа е под моја контрола
и како призрак се движам ноќе
маскиран спрема себеси во
огледало
каде што нема да се препознаам
и разгневам
на сите моменти каде што сум
преспал
врз сеното на некоја друга
среќа
затоа што било неправедно да
лажам
дека не чувствувам никаква
потреба
тоа да го земам наместо дадам.
Нема поезија.
Како удар од пресилен соничен
бран
кој го прегрнувам во тишина
пишувам нема поезија
и секоја поема молчи засекогаш.
No comments :
Post a Comment
Тell you something