Јас прашинест
чувствувам треба да пишам
да се навраќам назад
да не се бришам
сакам да кажам збогум
но тоа е далеку да се стигне
сега
кога немам време да кажам
бавните работи се исцедена
убавина
и се таложат со намера да останат
во моментот засекогаш
моите нови објекти за акт се бледи
нежни и светли од коренот
чувствувам дека ми требаат
спремен сум да ја земам
целата нивна леплива количина атоми
низ нив да се расеам
јас полиморфирана безтелесна
прашина
No comments :
Post a Comment
Тell you something